Een voorbeeld uit de praktijk: Pijn!

Ze heeft pijn! En niet zo'n beetje ook... Hoe kan ze hier zo snel mogelijk van af komen? Huisarts, fysiotherapie, wandelen, liggen, pijnstillers... Niets van dat alles geeft verlichting. Naarstig is ze op zoek naar een 'oplossing'. Ze komt bij mij in de praktijk. Verlangend naar ontspanning...

Op de tafel nodig ik haar uit om haar ademritme te volgen. Gewoon zoals deze nu is. En om de behandeltafel onder haar lichaam waar te nemen. Ik leg mijn handen op haar enkels. Van daaruit stem ik mij af het op het cranio-sacrale ritme van haar lichaam. Mijn lichaam wordt een 'spreekbuis'; daarbij kan het zijn dat ik ga gapen, boeren, beelden zie en/of in mijn eigen lichaam voel waar haar lichaam aandacht nodig heeft.

Ik start met fasciatherapie; een behandeling die haar hele systeem uitnodigt om te ontspannen. Dan vraag ik haar om met haar aandacht bij de pijn te zijn. Ik leg mijn hand op het pijnlijke deel en vraag haar om naar deze plek toe te ademen. Ze voelt hoe ze er het liefste van weg wil... Haar adem wordt versnelt en schiet omhoog.

Niets moet... En ik nodig haar opnieuw uit om met aandacht en adem bij de pijn in haar lichaam te komen en om nieuwsgierig te zijn.

Hoe voelt de pijn? Heeft het een kleur, een vorm? Is het groot, klein, lokaal of uitstralend? Mijn handen nodigen het gebied via fasciatherapie uit om te ont-spannen. Ook dit is een uitnodiging...

Ze durft dieper te ademen en merkt dat de pijn een uitnodiging is om dieper in haar lichaam te zakken. Om te durven staan! Vanuit vertrouwen. En hoe spannend ze dit vindt. Er komt een herinnering naar boven die haar inzicht geeft in de spanning en pijn op dit moment. Een diepe zucht volgt. Tranen stromen en de pijn verzacht.

Haar houding ten opzichte van de pijn is veranderd. Ook al is ze er niet blij mee: het is niet langer iets dat 'weg moet'. Door de ontspanning en inzichten die ze heeft verkregen door de behandeling, lukt het haar om te ontspannen in de pijn en het ongemak. De keer erop is de pijn al een stuk minder!